Search
Close this search box.

baby blinde ouders maakt minder oogcontact

Baby’s van blinde ouders maken minder vaak oogcontact dan leeftijdsgenoten met ziende ouders. Onderzoekers uit Londen laten daarmee zien dat kinderen al vroeg sociaal gedrag afkijken van anderen.

Lang voor een baby zijn eerste woordje brabbelt, communiceert hij al door bijvoorbeeld oogcontact te maken. Voer voor discussie onder ontwikkelingspsychologen: is die neiging tot oogcontact al vanaf de geboorte ingebakken? Of leert een baby zich dit aan door de ouders te imiteren? Volgens de Londenaren is het een beetje van beiden: baby’s focussen van nature op andermans ogen, maar baby’s van blinde ouders leren dit gaandeweg af.

De onderzoekers keken hoe veertien niet-blinde kinderen, van wie beide ouders wél blind waren, reageerden op een filmpje van een vrouw. Een eye tracker liet zien dat deze kinderen gemiddeld minder aandacht voor haar ogen hadden dan een groep leeftijdsgenoten met niet-blinde ouders.

Goed onderbouwd
Bij een eerste meting, met kinderen tussen de 6 en 10 maanden, was het verschil klein. Een tweede meting, toen de kinderen tussen de 12 en 16 maanden oud waren, liet een groter verschil zien. Doordat oogcontact maken met hun ouders geen reactie oplevert, leren baby’s van blinde ouders dit natuurlijke gedrag af, concluderen de onderzoekers in het vakblad Current Biology.

‘Interessant’, vindt de Nijmeegse hoogleraar cognitieve psychologie Harold Bekkering, niet betrokken bij het onderzoek. ‘De kinderen zijn wat grof in twee leeftijdsgroepen gehakt. Maar verder zijn de resultaten goed onderbouwd.’

Bekkering gelooft zelf niet dat onze neiging tot oogcontact is aangeboren. ‘Maar deze studie laat wel zien dat we ons al héél vroeg op de ogen van anderen richten.’

Algemene communicatieve vaardigheden
De onderzoekers benadrukken dat de algemene communicatieve vaardigheden van de kinderen met blinde ouders niet onderdoen voor die van leeftijdsgenoten. Qua algemene ontwikkeling presteren ze gemiddeld zelfs iets beter, wellicht omdat ze steeds moeten wisselen van communicatietechniek bij andere volwassenen, opperen de onderzoekers. ‘Het kan ook een soort training zijn’, denkt Bekkering. ‘Ouders die zien dat hun baby een speeltje probeert te pakken, helpen het vaak een handje. Bij blinde ouders zal de baby meer zijn best moeten doen om andere volwassenen zover te krijgen.’

Of het oogmijdend gedrag van kinderen van blinde ouders tot sociale problemen leidt op latere leeftijd is onbekend. De Londenaren blijven de kinderen nog een aantal jaren volgen. Bekkering denkt dat er weinig reden is tot zorg. ‘Een kinderbrein is flexibel. Als die kinderen eenmaal op school komen, hebben ze in een mum van tijd geleerd dat oogcontact met klasgenootjes waardevolle informatie levert.’

Bron: de Volkskrant

Kraamzorg abonnement