Baby weet precies waar hij gekieteld wordt

Baby’s van vier maanden weten precies waar ze gekieteld worden. Als we ouder worden verliezen we dat vermogen. Dat schrijven Britse onderzoekers vandaag in het vakblad Current Biology.

Als volwassenen gevraagd wordt hun armen te kruisen en te vertellen welke hand vervolgens wordt gekieteld, raken de meeste van ons even in de war. Was het nou links, of rechts? Baby’s van vier maanden hebben geen moeite met deze truc. Zij weten precies welke voet of hand wordt gekieteld. Onderzoekers kietelden de gekruiste handen en voeten van baby’s van vier en zes maanden oud met een apparaatje, zodat elke aanraking dezelfde sterkte had. De oudere baby’s wisten net als volwassenen slechts in de helft van de gevallen meteen aan te geven aan welke kant ze werden aangeraakt. De jongere baby’s waren beter in de test. Omdat zij nog niet beseffen dat een aanraking van buitenaf komt, zo redeneren de onderzoekers.

Interne ervaring
Voor jonge baby’s is een aanraking een interne ervaring. De informatie dat er een hand of een apparaat verantwoordelijk is voor het gevoel aan hun lichaam, speelt nog geen rol. Dat kan volgens Sabine Hunnius, neurocognitief wetenschapper en hoofd van het Baby Research Center van de Radboud Universiteit in Nijmegen, goed mogelijk zijn. Wel vindt ze het jammer, zegt ze, dat de onderzoekers niet hebben uitgezocht hóe dat dan komt. ‘De onderzoekers suggereren dat het ontwikkelen van het vermogen om zelf dingen te pakken de oorzaak is van het veranderde bewustzijn, maar dat hebben ze niet onderzocht. Terwijl je dat nu juist zou willen weten.’

Leuk onderzoek
Hunnius die niet bij de studie betrokken was, vindt het niettemin een spannend en leuk onderzoek. ‘Ik houd erg van dit soort onderzoek, omdat het eigenlijk aantoont dat we sommige dingen afleren naarmate we ouder worden. De jongere baby’s doen het beter omdat zij nog niet gehinderd worden door enige kennis.’ Het zelf in staat zijn om dingen te doen, verandert de perceptie op de wereld in hoge mate, zegt de babyonderzoeker. Als kinderen aan het einde van hun eerste levensjaar bijvoorbeeld gaan kruipen, verandert hun begrip van en gevoel voor ruimte. Hunnius: ‘Terwijl ze op dezelfde plekken al wel werden rondgedragen. Maar ineens kunnen ze zelf objecten van meerdere kanten bekijken en als ze een deur doorgaan zien: oh, daar is de gang.’ De beste manier van leren is het zelf doen, aldus Hunnius. ‘En eigenlijk geldt dat bij volwassenen ook nog steeds.’

Bron: de Volkskrant